Πάσχα, η γιορτή των χρωμάτων, των ήχων και των αρωμάτων… γιατί όχι και των γεύσεων; Όλες οι αισθήσεις στο ναδίρ τους!
Κι αν Πάσχα στην Ελλάδα σημαίνει: Μεγάλη Πέμπτη και κόκκινα αυγά, Μεγάλη Παρασκευή και Επιτάφιος θρήνος και μετά κραιπάλη με θαλασσινά και τσίπουρα, Μέγα Σάββατο εκρήξεις Ανάστασης, μαγειρίτσα και «βάστα να ξημερώσουμε» μέχρι το αρνί, για τον υπόλοιπο κόσμο αυτά ακούγονται απλώς… γραφικά!

Δεν το ‘χουν οι «άλλοι» με το Πάσχα. Το Πάσχα είναι Ελληνικό, «Παπαδιαμάντης» και αρνί στη σούβλα να μυρίζει τσίκνα από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη και μάραθος να γεννιέται από τη γη και η φύση να σε τυλίγει σαν απαλό σύννεφο αναζωογόνησης…

Η γιγαντιαία ομελέτα και ο Ναπολέων…

Κι όταν στην Ελλάδα στροβιλίζονται οι σούβλες, στο Haux της Γαλλίας τσουγκρίζουν αυγά για να φτιάξουν ομελέτα! Στη νότια γαλλική πόλη Haux, η Αδελφότητα της Γιγαντιαίας Ομελέτας μαζεύεται κάθε χρόνο τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα για να σπάσει 15.000 αυγά και να μαγειρέψει μια γιγάντια ομελέτα, για να την προσφέρει σε χιλιάδες τουρίστες που συμμετέχουν στις εορταστικές εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία. Η παράδοση έχει να κάνει με τον Ναποέοντα που του άρεσαν τόσο πολύ τα αυγά κι’ όταν επισκέφτηκε την πόλη, τους διέταξε να ετοιμάσουν μια τεράστια ομελέτα για τα στρατεύματά του. Κι από τότε, Πάσχα και ομελέτα…

Τα βόδια και τα βεγγαλικά

Στη Φλωρεντία της Ιταλίας, την πρωτεύουσα της Τοσκάνης, στον τόπο που γεννήθηκαν Ο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Γαλιλαίος… κάθε χρόνο την Κυριακή του Πάσχα γιορτάζεται μια ιστορική παράδοση 350 χρόνων, γνωστή ως «Scoppio del Carro». Ένα στολισμένο άρμα (κάρο) σύρεται από ένα ζευγάρι βόδια στολισμένα με γιρλάντες στους δρόμους της Φλωρεντίας και ακολουθεί μια πομπή ανθρώπων ντυμένων με παραδοσιακές – ιστορικές ενδυμασίες, που φτάνει στο Duomo. Κατά τη διάρκεια της τελετής, ο αρχιεπίσκοπος της Φλωρεντίας ανάβει ένα φιτίλι και πυροτεχνήματα κάνουν τη νύχτα μέρα. Και πολύ το χαίρονται οι Φλωρεντίνοι, αν και οι μισοί από αυτούς έχουν φύγει για Κέρκυρα… Όχι θα καθίσουν να δουν τα βόδια και τα βεγγαλικά;

Μάγισσες στη Φινλανδία

Την Κυριακή των Βαΐων (στην Ανατολική Φινλανδία) και το Μεγάλο Σάββατο (στη Δυτική Φινλανδία), τα παιδιά – ειδικά τα κορίτσια – ντύνονται σαν μάγισσες: Οι Μάγισσες του Πάσχα, φορούν πολύχρωμα φορέματα και κασκόλ και ζωγραφίζουν φακίδες στα μάγουλά τους. Οι μικρές μάγισσες φέρνουν κλαδάκια ιτιάς στολισμένα με πολύχρωμα φτερά και χαρτάκια και πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να προσφέρουν τα κλαδάκια ως ευλογία και καλό οιωνό και περιμένουν ως αντάλλαγμα λιχουδιές. Κάτι σαν τα δικά μας τα Λαζαράκια.

Την εβδομάδα πριν από το Πάσχα, η Βιέννη είναι γεμάτη με λαϊκές αγορές όπου οι επισκέπτες μπορούν να βρουν πολύχρωμα πασχαλινά αυγά, κοσμήματα και νόστιμα γλυκά, χαρακτηριστικά της αυστριακής παράδοσης. Οι εκθέσεις που έχουν την τιμητική τους είναι: η αγορά Am Hof, η αγορά του παλατιού Schonbrunn και η Old Viennese στο Freyung. Αυτά τα Ostermarkts αποτελούν μέρος μιας παράδοσης που χρονολογείται πριν από 350 χρόνια. Για τα πανηγύρια δηλαδή…

Κάτι σαν Καθαρά Δευτέρα

Στο νησί των Βερμούδων – μέλος της Κοινοπολιτείας – ο εορτασμός της Μεγάλης Παρασκευής ξεκινά με το Kite Fest της Μεγάλης Παρασκευής. Το ξεχωριστό γεγονός προσελκύει ντόπιους και τουρίστες που συγκεντρώνονται στην παραλία Horseshoe Bay για να επιδείξουν και να πετάξουν τους χαρταετούς τους, συνήθως ιδιοκατασκευές και συχνά ζωγραφισμένους με έντονα χρώματα και σχέδια. Η εκδήλωση ολοκληρώνεται με την απονομή μιας σειράς βραβείων, όπως: Ο καλύτερος παραδοσιακός χαρταετός, ο μεγαλύτερος χαρταετός, ο μικρότερος χαρταετός, ο πιο καινοτόμος χαρταετός ή ο χαρταετός που πέταξε ψηλότερα. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, οι άνθρωποι τρώνε μπακαλιάρο και παραδοσιακά ζεστά ψωμάκια.

Στη Νέα Υόρκη έχουν κόλλημα με τις παρελάσεις. Παρέλαση λοιπόν και το Πάσχα, μια ζωντανή παράδοση της Νέας Υόρκης που χρονολογείται από το 1870 και πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην 5η Λεωφόρο. Σε αυτή την ξεχωριστή στιγμή, εκατοντάδες άνθρωποι δείχνουν τη δημιουργικότητά τους, επιδεικνύοντας τα πιο περίεργα καπέλα, διακοσμημένα με αυγά, με λουλούδια, με κλουβιά πουλιών ή ακόμα και με ζωντανά κουνέλια. Από χρόνο σε χρόνο, η πασχαλινή παρέλαση έχει πολλούς συμμετέχοντες και τα καπέλα γίνονται όλο και πιο υπερβολικά και πολύχρωμα. Αμερικανιά; Κάτι τέτοιο!

Πάσχα στη Νορβηγία και είναι η ώρα για Paskekrimmen: Νορβηγική παράδοση για ανάγνωση και παρακολούθηση και ακρόαση αστυνομικών ιστοριών και θρίλερ εγκλήματος κατά τη διάρκεια των γιορτών! Αλλού γι’ αλλού οι ομοεθνείς του Ίψεν… Αυτό το έθιμο λέγεται ότι άρχισε το 1923, όταν ένας εκδότης προώθησε το νέο του αστυνομικό μυθιστόρημα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Οι διαφημίσεις ήταν τόσο αληθοφανείς, που το κοινό δεν παρατήρησε ότι επρόκειτο για διαφημιστικό κόλπο: Έδωσε τέτοια προσοχή που ξέχασαν και Πάσχα και Ανάσταση…

Στην Αντίγκουα οι μεγάλοι δρόμοι καλύπτονται με πολύχρωμα χαλιά καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας ως προετοιμασία για την πομπή της Μεγάλης Παρασκευής. Τα τεράστια χαλιά είναι ζωγραφισμένα με σκηνές που είναι σημαντικές για τους καλλιτέχνες που τις φτιάχνουν, από τη θρησκεία έως τις παραδόσεις των Μάγια μέχρι τη φύση και την ιστορία της Γουατεμάλας.

Μακάβριος χορός

Τη Μεγάλη Πέμπτη στη μεσαιωνική πόλη Verges της Ισπανίας λαμβάνει χώρα το παραδοσιακό «dansa de la mort», ο χορός του θανάτου, δηλαδή. Για την αναπαράσταση σκηνών από το Θείο Πάθος, όλοι ντύνονται με στολές που έχουν ζωγραφισμένους σκελετούς και παρελαύνουν στους δρόμους. Ο μακάβριος χορός αρχίζει τα μεσάνυχτα και συνεχίζεται για τρεις ώρες νωρίς το πρωί. Εκεί μπέρδεψαν το Πάσχα με τη Νύχτα των Βρυκολάκων…

Και στο Prizzi της Σικελίας, κάτι μακάβριο συντελείται, το «Abballu de daivuli», μια παρέλαση διαβόλων από ντόπιους που φορούν τρομακτικές μάσκες, ντυμένοι με κόκκινες ρόμπες…

Στη Νέα Ζηλανδία συνδυάζουν το τερπνό μετά του ωφελίμου… Το Πάσχα εκατοντάδες κυνηγοί συγκεντρώνονται στην Αλεξάνδρα, μια πόλη στην περιοχή Central Otago, για να κυνηγήσουν κουνέλια, όχι σοκολατένια… Η παράδοση έχει έναν συγκεκριμένο λόγο πίσω της: Στόχος είναι η μείωση του πληθυσμού των κουνελιών, που είναι εισαγόμενο είδος και επηρεάζει αρνητικά τη βιοποικιλότητα του περιβάλλοντος.

Στην Πολωνία το να ρίχνει νερό ο ένας στον άλλο είναι μια πασχαλινή παράδοση που ονομάζεται Smigus-dyngus, γνωστή και ως Υγρή Δευτέρα. Μπουγέλωμα λοιπόν τη Δευτέρα του Πάσχα και οι άνθρωποι προσπαθούν να βρέξουν ο ένας τον άλλον με κουβάδες και νεροπίστολα. Ο θρύλος λέει ότι τα κορίτσια που θα βραχούν την Υγρή Δευτέρα θα παντρευτούν μέσα στη χρονιά. Το μυαλό τους στο γάμο, τα κορίτσια κι εδώ…

Τη Μεγάλη Παρασκευή στο Βατικανό, ο Πάπας τιμά την «Οδό του Μαρτυρίου», ξεκινώντας από το Κολοσσαίο. Οι άνθρωποι που παρευρίσκονται στην πομπή κρατούν κεριά και βαδίζουν γύρω από το Φλάβιο Αμφιθέατρο μέχρι τον λόφο Παλατίνο, σταματώντας 14 φορές στη διαδρομή για να αναπαραστήσουν τους Σταθμούς του Σταυρού. Λειτουργία τελείται το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου και την Κυριακή του Πάσχα, χιλιάδες επισκέπτες συγκεντρώνονται στην πλατεία του Αγίου Πέτρου για να περιμένουν την ευλογία του Πάπα από το μπαλκόνι της εκκλησίας, γνωστό ως Urbi et Orbi…

Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα ως επί το πλείστον καθολική, επομένως είναι λογικό οι κάτοικοί της να παίρνουν πολύ σοβαρά το Πάσχα. Κάθε χρόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, κάποιοι άνθρωποι στο San Pedro Cutud στις βόρειες Φιλιππίνες καρφώνονται σε σταυρούς για να τιμήσουν τη σταύρωση του Ιησού. Αν και η Καθολική Εκκλησία έχει αρνηθεί αυτές τις πρακτικές, είναι μια ετήσια παράδοση που μαγνητίζει χιλιάδες τουρίστες. Το αίμα πάντα πουλάει…

Σε όλο το Μεξικό, οι περισσότεροι από τους πιο παραδοσιακούς εορτασμούς Semana Santa (Μεγάλη Εβδομάδα) περιλαμβάνουν δραματικές αναπαραστάσεις της σύλληψης, της δίκης και της σταύρωσης του Ιησού. Σε πιο θρησκευόμενες περιοχές, όπως η Taxco, οι αναπαραστάσεις περιλαμβάνουν μετανοιωμένους – άτομα που « δείχνουν τη μετάνοιά τους και αποδεικνύουν την πίστη τους προκαλώντας σωματικό πόνο στο σώμα τους, μαστιγώνοντας τον εαυτό τους ή κουβαλώντας μεγάλα θρησκευτικά αντικείμενα στην πλάτη τους…

Αυτά συμβαίνουν στον κόσμο, ενώ στον τόπο μας οι σούβλες λαδώνονται, τα έντερα έχουν ήδη καθαριστεί και ξεκουράζονται στο ψυγείο, τα καρβουνά ανάβουν και η Μεγάλη Εβδομάδα, στάζει κερί και τάμα στη θρησκόληπτη ανάμνηση, στην άθεη απουσία.
Καλή Ανάσταση να ‘χουμε!