Πονοκέφαλο στους κατοίκους της Καστοριάς έχει προκαλέσει η παρουσία μινκ στην πόλη. Τα ζώα περιφέρονται στους δρόμους, εισβάλλουν σε αυλές και συχνά εντοπίζονται στις ταράτσες να αναζητούν θήραμα.

Το πρόβλημα ξεκίνησε το 2010 όταν απελευθερώθηκαν από ακτιβιστές περίπου 50.000 αμερικανικά μινκ στις περιοχές της Κοζάνης και της Καστοριάς.
Το 2019 καταρτίστηκε ένα πρόγραμμα αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ προκειμένου να περιοριστεί το πρόβλημα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
«Εχουν διώξει άλλα είδη ζώων»

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, αντιπρόεδρος της Εταιρείας Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής Καστοριάς μίλησε στην πρωινή εκπομπή του MEGA για το ζήτημα που έχει προκύψει.

«Τα μινκ είναι σαρκοφάγα. Εντοπίζονται γύρω από την λίμνη της Καστοριάς. Εντοπίσαμε από χρόνια το πρόβλημα που θα δημιουργούσε η ενέργεια αυτή. Μετά από δέκα χρόνια έχουν γίνει ένα με το περιβάλλον κι έχουν διώξει άλλα είδη ζώων που ήταν ανταγωνιστικά προς αυτά διαταράσσοντας την πανίδα».
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ακόμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση δαπανά εκατομμύρια ευρώ προς αντιμετώπιση αυτού το ζητήματος.

Ο κ. Παναγιωτόπουλος εξήγησε ότι τα μινκ θεωρούνται άγρια ζώα. Μάλιστα αν κάποιο έρθει κοντά σε άνθρωπο κινείται επιθετικά.

Η χώρα που κήρυξε τον πόλεμο στα ποντίκια- Θέλει να τα εξαφανίσει ως το 2050
Είναι μια αλήθεια που αναγνωρίζεται παγκοσμίως. Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν και αρουραίοι. Εξαίρεση αποτελούν μόνο δύο περιοχές. Η Αλμπέρτα του Καναδά, η οποία ξεκίνησε μια μαζική κινητοποίηση κατά των αρουραίων τη δεκαετία του 1950 και έκτοτε έχει απαλλαχθεί από αρουραίους. Και το νησί της Νότιας Τζόρτζια στον νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, το οποίο εξαφάνισε τους αρουραίους το 2018, αφού η κυβέρνηση χρησιμοποίησε ελικόπτερα για να ρίξει σφαιρίδια δηλητηρίου.

Πλέον η Νέα Ζηλανδία φιλοδοξεί να γίνει μέχρι το 2050 η τρίτη περιοχή χωρίς ποντίκια και αρουραίους. Το νησιωτικό έθνος εγκαινιάζει το Predator Free 2050, έναν δημόσιο οργανισμό που προσπαθεί να προστατεύσει τα ιθαγενή πτηνά εξαφανίζοντας όλους τους αρουραίους. Οι αρουραίοι τρέχουν αχαλίνωτοι στη χώρα, καταβροχθίζοντας 26 εκατομμύρια πουλιά το χρόνο.

Πρόκειται πάντως για μια δύσκολη αποστολή, αν και οι Νεοζηλανδοί οικολόγοι εκτιμούν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί εν ευθέτω χρόνω σε μια περιοχή μεγαλύτερη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Άλλοι επισημαίνουν πρακτικά και ηθικά προβλήματα.